حسگرهایی متصل به یک دستکش، حرکات دست را ضبط می کند، آنگاه یک رایانه سیگنال های مربوط را دریافت و آنها را تبدیل به متن می کند تا بتوان در ایمیل، پیامک یا هر نوع اپلیکیشن تلفن از آن استفاده کرد. کریستوف آما، دانشمند، می گوید: «دستکش هوانویس ما در قسمت پشت دست قرار می گیرد و دارای حسگرهای حرکتی، شتاب سنج و حسگرهای سرعت زاویه ای است. این فن آوری ها در تلفن های هوشمند وجود دارد. سیگنال ها ضبط و از طریق بلوتوث به رایانه منتقل می شود.»

وقتی حروف با دست طراحی شد، رایانه هر حرف را تشخیص می دهد. این برنامه شامل مدل های مختلف برای هر حرف است که سبک نوشتاری متعدد اشخاص را به حساب می آورد. کریستوف آما، دانشمند، می گوید: «اکنون، گنجاندن سیگنال های حرکتی در دستکش، کاری به نسبت ساده است. مهمترین وظیفه ما، یافتن روشی برای تبدیل سیگنال ها به حروف نوشته شده بود.»
در لغتنامه این سیستم، هشت هزار کلمه گنجانده شده است و میزان اشتباه آن یازده درصد است.