سایت تخصصی برق الکترونیک کامپیوتر مخابرات موبایل

با استفاده از این چاپگر می‌توان اجسام با ابعاد بسیار کوچک، کوچکتر از یک تار مو را با سرعت و قدرت تفکیک بالا به سرعت ایجاد کرد. این چاپگر بر اساس روش لیتوگرافی کار می‌کند.

به گزارش ایستگاه آی تی به نقل از ایسنا، «پیتر فریتز» از محققان این پروژه می‌گوید: موفقیت نانوسکریب مثالی از فضای تحقیقات عالی موسسه فناوری کارلسروهه است. محققان در این موسسه نتایج یافته‌های خود را به سرعت در قالب مقاله‌ای روانه بازار می‌کنند. نانوسکریب در اوایل سال ۲۰۰۸ به‌ عنوان اولین شرکت انشعابی از موسسه فناوری کارلسروهه جدا شد و به‌ عنوان اولین شرکت و رهبر تولیدکنندگان لیتوگرافی لیزر سه بعدی معرفی کرد.

سال گذشته، ۱۸ شرکت از این موسسه جدا شدند. این سیستم لیتوگرافی لیزر سه بعدی که توسط نانوسکریب ارائه شده توسط برخی محققان در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. فعالان این حوزه بدنبال جایگزینی ادوات الکترونیکی فعلی با مدارات نوری با عملکرد بالا هستند. از سیستم نانوسکریب برای چاپ پلیمر با سرعت پنج ترابایت در ثانیه استفاده می‌شود.

با روش لیتوگرافی لیزری، سرعت چاپ تا ۱۰۰ برابر افزایش می‌یابد. دلیل این افزایش سرعت، استفاده از سیستم آینه گالو است، این آینه نوعی فناوری است که در برخی ادوات نظیر واحدهای نگارش دی وی دی استفاده می‌شود. انعکاس یک پرتو لیزر با استفاده از این آینه موجب تسریع و تمرکز دقیق لیزر می‌شود.

«مارتین هرماتشوایلر» می‌گوید: ما موفق شدیم در مقیاس میکرومتری چاپ سه بعدی انجام دهیم، این سیستم ماحصل دو دهه تحقیق و تجربه ما در بخش فوتونیک است. این سیستم چاپ سه بعدی مبتنی بر پلیمریزاسیون فوتون دو بعدی است. این روش همانند متمرکز کردن نور خورشید با عدسی روی کاغذ است که موجب سوختن موضعی کاغذ می‌شود. در این روش لیزر پالسی کوتاه به مواد حساس به نور تابیده می‌شود. این مواد در صورت تابش لیزر حل می‌شوند. بعد از شستشو، بخش نگارش شده بصورت نانو و میکروساختار باقی می‌مانند.

با استفاده از این فناوری، می‌توان نانو و میکروساختارهای سه بعدی را به سرعت در مقیاس انبوه ایجاد کرد. در بالاترین قدرت تفکیک، میدان روبش بدلیل محدودیت فیزیکی، در حدود ۱۰۰ میکرومتر خواهد بود.

دانشگاه دوک از طراحی شنل نامرئی خود که بیشتر شبیه یک دیسک پلاستیکی است که از پنیر سوئیس ساخته شده باشد، رونمایی کرده است. این درحالی است که هرکدام از حفره های این دیسک به شکست اشعه مایکروویو کمک می کند و مرکز این دستگاه نسبت به اشعه های مایکروویو نامرئی است.

هفت سال پیش مهندسان دانشگاه دوک نخستین شنل نامرئی را با آزمایشهای پیچیده نشان دادند و اکنون آنها اظهار داشتند که این آزمایش را می توان در خانه نیز انجام داد. یاروسلاو ارزوموف استاد یار مهندسی الکتریکی و کامپیوتردر دانشکده مهندسی دانشگاه دوک گفت: هرکس که بتواند چند هزار دلار برای خرید یک چاپگر سه بعدی صنعتی هزینه کند می تواند پس از چند ساعت یک شنل نامرئی در اختیار داشته باشد. وی افزود: تولید شنل نامرئی با این سبک ارزان و ساده است.

این محقق به همراه تیم تحقیقاتی خود در دانشگاه دوک یک دیسک کوچک پلاستیکی که شبیه پنیر سوئیسی است را ارائه کرده اند.الگوریتمها محل، شکل و سایر حفره ها را تعیین کرده تا امواج مایکروویو را منحرف کرده و فرآیند تولید آن بین سه تا هفت ساعت زمان می برد.

نتایج آزمایشهای ارزوموف در مجله آنلاین مقالات اوپتیک منتشر شده است. این شنل چون نسخه ۲۰۰۶ چون اشعه های مایکروویو را منحرف می کند، اما محققان نسبت به این موضوع ابراز اطمینان کرده اند که در آینده این نه چندان دور، این شنل می تواند برای طول موجهای بلندتر چون نور مرئی قابل استفاده باشد. ارزوموف تأکید کرد: ما اعتقاد داریم که این رویکرد راهی به سوی پوشش اپتیکال است که شامل نور مرئی و مادون قرمز می شود.

دستگاه چاپگر سه بعدی که به صورت تکنیکی از آن با عنوان تولید استریولیتوگرافیک نام برده می شود اخیرا بسیار محبوب شده است و محبوبیت آن نه تنها در بخش صنعت بلکه برای استفاده شخصی است. تاکنون محققان با استفاده از چاپگرهای سه بعدی همه چیز از جمله یک اسلحه تا قطعاتی برای استفاده در اتومبیلها تولید کرده اند. این شنل دیسک مانند دارای یک قسمت باز در مرکز آن است که محققان یک جسم غیرشفاف را در آن قرار می دهند وقتی که اشعه های مایکروویو به آن می تابد این طور به نظر می رسد که شی در مرکز این دیسک وجود ندارد.